Op 13 Mei 2001, Moedersdag, het haar Pa per ongeluk oor haar koppie gery met sy Toyota 4x4 bakkie. Sy het 'n ernstige breinbesering opgedoen en was bewusteloos onmiddelik na die ongeluk. Sy het geveg vir haar lewe. Dit was 'n Ma se ergste nagmerrie wat waar geword het.... die ergste was dat ek 36 en half weke swanger was met haar boetie, Franco. Hy is dus op 'n snaakse manier 'n groot deel van hierdie trauma in ons lewens.
Die enigste manier om te kon aangaan was om by ons Groot Vader se voete te gaan sit en huil en Hom te smeek om haar terug te gee! Ek was nog nie reg om haar te verloor nie! Ek het haar in my gedagtes vasgevang soos sy was voor die ongeluk.......'n borrelde, klein dogtertjie wat orals rondhardloop en met groot bruin laggende ogies. Die gesig van wat gebeur het het nogal 'n manier gehad om jou gedagtes te wil oorrompel, maar ek het daarteen geveg en eerder geglo dat Hy sy beskermde hand van liefde om ons en veral Carli'tjie gehou het!
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking